قمی ها

سید مهدی(۱) تکیه کلامی دارد که گاهی در روضه هایش به کار می برد و می گوید: «روضه ی رقیه روضه ی آشفتگی است.» و الحق که درست می گوید.

روز سوم محرم؛ طبق قرار نانوشته ی عزاداران قمی، روز روضه ی حضرت رقیه دختر سه ساله ی امام حسین(ع) است. روضه ای بس حزین و دردناک که دل هر بنی بشری را می سوزاند. راستش خدا توفیق داده بود که چند ماهی در جوار حرم حضرت رقیه(س) زندگی می کردم. اوقات زیادی را در آن حرم کوچک گذراندم که لحظه به لحظه اش خاطره ای فراموش نشدنی است. نکته ای که تقریبا هر کس به این حرم مشرف شود بدان اقرار دارد، این است که هنگام ورود به حرم حضرت رقیه، خصوصا آنهایی که برای اولین بارشان باشد، آنچنان حزن و اندوهی وجود انسان را فرا می گیرد که بدون احتیاج به هیچ خواننده ای و ذکر مصیبتی اشک را جاری می کند و دل را آشوب. آن حرم کوچک، با گنبدی که به رنگ هیچ گنبدی نیست، سفید به رنگ رویاهای کودکی، با ضریحی کوچک که ملجاء و پناه انسانهای بی شماری است. روی ضریح و داخل آن پر است از عروسک های کوچکی که مردم به نذر آورده اند.

صحنه های عجیبی را در این مدت در آن حرم دیده ام، یکی از آن ها این بود که گاه می شد افرادی به این حرم مشرف می شدند که بعید به نظر می رسید مسلمان باشند. چون حرم مطهر حضرت رقیه در نزدیکی محله ی مسیحیان دمشق قرار دارد. به کرات دیدم بانوانی بدون هیچ گونه حجاب و نشانی از مسلمانی به دروازه ی حرم که می رسیدند از خدام چادری به امانت گرفته و سر می کردند و به زیارت می رفتند و بر می گشتند.

خدا نصیب کند، هر که آرزو دارد.

به هر حال روز سوم را پس از زیارت ناحیه ی مقدسه، مهمان سفره ی کودک سه ساله ی حسین شدیم که در عین کودکی؛ استاد عاشقی است.

امروز هم که روز چهارم بود، در کنار زهیر بن قین به امام عاشقان، عرض ارادت کردیم. زهیری که با اشارتی از سوی حسین، از مسلک عثمانی دست برداشت و دست خویش بر دامان امام زمان خویش افکند و ماند تا به عهد کوتاه خویش وفا کرد و سر بر زانوی ارباب خویش به ملاقات جدش شتافت.

امروز کمی از سرمای هوا هم کاسته شده بود و جمع بیشتری به مسجد آمده بودند. ولی برف همچنان دست و پای مردم را بسته و هنوز بسیاری از کوچه ها از آمد و شد ماشین ها راحت است.

این هم از گزارش روز سوم و چهارم زیارت ناحیه مقدسه. امیدوارم سرتان را درد نیاورده باشم.

یا حسین

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱. سید مهدی میرداماد