بالاخره بعد از چن سال کار با کامپیوتر و آزمون و خطا و فراگیری فله ای مطالب مختلف این رشته٬ به این نتیجه رسیدم که باید تو کلاس ثبت نام کنم که لااقل یه مدرکی داشته باشم که بعد از مرگم، ورثه بذارن در کوزه آبشو بخورن.

به همین لحاظ رفتم تو یکی از دوره های ایزایران ثبت نام کردم. استادمون جناب آقای مهندس خودکار به عنوان تکلیف ساخت یه وبلاگ رو تعیین کردن. من البته قبلا تو پرشین یه وبلاگ داشتم که از بس بی همتی و تنبلی کردم و به روزش نکردم، الان دیگه پسوردش یادم رفته. خلاصه این وبلاگ رو راه انداختم به این امید که دیگه دست از تنبلی بردارم و مطلب بنویسم.

اینا رو نوشتم که بگم خدا اموات مهندس خودکار رو بیامرزه که باعث و بانی این کار شد و البته امیدوارم مطالب وبلاگ شایسته ی نام اون (قمی ها) باشه و خدای نکرده یه وقت همشهریا از من ناراحت نشن.

این اولین پست رو به افتخار آقای مهندس خودکار نوشتم.